Έλληνες κλαρινογαμπροί: Ποιοι είναι, πώς τους αναγνωρίζεις και πόσοι είναι επιτέλους!
Είναι πολλοί. Είναι παντού. Έχουν δικές τους σελίδες στο Facebook. Και έχουν ήδη γίνει τραγούδι. Το νέο είδος Έλληνα άντρα και να ήθελε να κρυφτεί, η V λαιµόκοψη δεν τον αφήνει.
Από τον Πάνο Κοκκίνη
Τι παίρνεις αν συνδυάσεις την αυτοπεποίθηση ενός hipster µε την «προχωρηµένη» αίσθηση του στυλ ενός παλιοµοδίτη κάγκουρα και το ταλέντο ενός τυφλού στυλίστα & hair stylist; Μα τι άλλο από ένα νέο (υπο)δείγµα αρσενικού που κάνει κάθε γυναίκα εκεί έξω να µην τολµά να βγει από το σπίτι της. Κάτσαµε και -µε κίνδυνο της ψυχικής µας υγείας- τους µελετήσαµε προσεκτικά, τους ταξινοµήσαµε και στους προσφέρουµε στο πιάτο.
Η µισή Εθνική Ελλάδας που θα πάει στο Μουντιάλ (σε έχω πάντα στο µυαλό µου Κώστα Μήτρογλου, γεια και χαρά σου Παναγιώτη Κονέ), ο Ηλίας Κασιδιάρης (σύµφωνα µε τον βουλευτή ∆ράµας της Ν∆, ∆ηµήτρη Κυριαζίδη), οι µουσάτοι σερβιτόροι-µοντέλα της Μυκόνου, ο τύπος µε το σκισµένο τζιν που καθόταν δυο θέσεις δίπλα από τον Κώστα Καραµανλή στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραµµατείας της Ν∆, ο σφοδρός έρωτας της Αγγελικής Ηλιάδη, Σάββας Γκέντσογλου, και ο σούπερ φαν του Παντελή Παντελίδη, που στην µια πλευρά του στήθους του είχε το Ιουλιοκαισαρικό «veni, vidi, vici» και από την άλλη το σουξέ «λιώµα σε γκρεµό» του αοιδού.
Μερικοί µόνο άξιοι εκπρόσωποι -σύµφωνα πάντα µε τα σχετικά sites- ενός φαινοµένου που ξεκίνησε δηλώνοντας τον λαϊκής καταγωγής άντρα (εξού και το κλαρίνο ως πρώτο συνθετικό) που ντυνόταν στη λαµέ τρίχα προκειµένου να βγει έξω και να δείξει στις γυναίκες ότι είναι το δώρο του Θεού προς αυτές. Τουλάχιστον για το συγκεκριµένο βράδυ. Μόνο που στην πορεία βέβαια, όπως συµβαίνει πάντα µε κάθε κοινωνικό κίνηµα που έχει απήχηση και λαϊκή βάση, εξελίχθηκε στο να χαρακτηρίζει τη νέα γενιά ατρόµητων Ελλήνων αντρών (δισέγγονων τόσο του Σταµάτη «Come with me για να τη βρεις» Γαρδέλη όσο και του Στιβ «πλέον είµαι 49χρονος στρίπερ σε καζίνο στο Λας Βέγκας» από το Beverly Hills 90210) που δεν αφήνουν την κρίση, την αισθητική ή την πραγµατικότητα να επηρεάσουν την αγέρωχη «είµαι αµελώς ατηµέλητη και κολυµπάω αµέριµνη στο τζελ» κουπ τους.
Πως τους αναγνωρίζεις από µακριά
Όπως κάθε καθαρόαιµος κόκορας, έτσι και ο κλαρινο-γαµπρός κάνει µπαµ από το «λειρί» του. Που ποτέ δεν είναι κοντοκουρεµένο ή βαρετό, αλλά πάντοτε φωνάζει από µακριά «είµαι εδώ, µε ακούει κανείς;». Το πιο συνηθισµένο κούρεµα είναι αυτό µε τα µαλλιά ξυρισµένα στα πλάγια και υψωµένα πάνω (πάντοτε φουλ στο τζελ) στη λογική νερο-τσουλήθρας, αν και υπάρχουν και πιο µπουκλωτές παραλλαγές, τύπου surfer dude. Από εκεί και πέρα άλλα σηµάδια της Κλαρινο-Αποκάλυψης είναι η παντελής έλλειψη τρίχας στο στέρνο (σ.σ. για κάποιο λόγο στον κλαρινογαµπρό αυτό κάνει πιο αντρικό από το trimming), απαραιτήτως 3-4 «ψαγµένα» τατού σε σηµεία που φαίνονται ( ακόµη και αν ο κάτοχός τους δεν έχει ιδέα τι σηµαίνουν), περπάτηµα και αέρας φουσκωτού µε τα χέρια λίγο ανοιχτά (ιδανικά ασορτί µε τους αντίστοιχους µυς - απαραίτητοι οι θωρακικοί, προαιρετικοί οι υπόλοιποι) και, φυσικά, το «βγάζει µάτι» ντύσιµο που κάνει µέχρι και τον Γιάννη Φλωρινιώτη να αναρωτηθεί µήπως είναι κατιτίς υπερβολικό. Ανάλογα µε το είδος κλαρινο-γαµπρού, αυτό µπορεί να είναι από κάργα λαϊκό, αγορασµένο από αλυσίδες του 10ευρου και µε στάµπες που κάνουν τις αντίστοιχες των Ed Hardy να µοιάζουν minimal, έως ακριβά κοµµάτια από γνωστούς οίκους (όταν π.χ. έχουµε να κάνουµε µε διεθνείς ποδοσφαιριστές) που συνδυάζονται µε τον πλέον απαράδεκτο τρόπο. Όλα αυτά µε αξεσουάρ γυαλιά ηλίου που θυµίζουν µάσκα ηλεκτροκόλλησης, πολλά κοσµήµατα (σόρι, χαϊµαλιά εννοούσα, π.χ. δόντια καρχαρία) και ιδανικά ρολόι µεγέθους ρόδας λούνα-παρκ. Το µόνο σίγουρο είναι ότι στην ντουλάπα κάθε µέλους του σωµατείου υπάρχουν τουλάχιστον 4 t-shirts ή µπλούζες µε V λαιµόκοψη. Η οποία, σε προχωρηµένες περιπτώσεις, παίζει να φτάνει και ως τον αφαλό. Κανένας επιστήµονας δεν έχει εξηγήσει ακόµη πειστικά το γιατί, αλλά το V αποτελεί τεράστιο φετίχ για τον κλαρινο-γαµπρό. Κάτι σαν το little black dress των γυναικών. Τον κάνει να αισθάνεται -πέρα από ευάερος και ευήλιος- ασφάλεια, όπως π.χ. η µπλε κουβέρτα του Linus στο Charlie Brown ή το κόκκινο ναυαγοσωστικό jacket (που έκρυβε τις µπάκες) του Ντέιβιντ Χάσελχοφ, οσιοµάρτυρα του κινήµατος την εποχή που ξεκινούσε και δεν ήταν ακόµη «trendy».
Τι πιστεύουν για τους εαυτούς τους
Η τυφλή αυτοπεποίθηση/αλαζονεία στο µεγαλείο της αρρενωπότητάς τους αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της προσωπικότητας κάθε κλαρινο-γαµπρού. Πραγµατικά πιστεύει ότι είναι µουράτος και χλιδάτος, ειλικρινά ανεπανάληπτος (όπως π.χ. ο Κένι Πάουερς του «Eastbound & Down», παρά το γεγονός ότι αυτός έχει ακόµη λασπωτήρα, ή ο Μάνθος Φουστάνος από το «Κωνσταντίνου & Ελένης»). Ένα αδιαµφισβήτητο γεγονός που επιµένει να προσπαθεί να επιβεβαιώσει όταν βγαίνει κάθε βράδυ µε στόχο να «φορτώσει», να «της τα πει ωραία» και να παίξει την «µπαλίτσα που ξέρει». Αν αυτό δεν συµβεί, τότε το πρόβληµα το έχει η άλλη. Κάτι συµβαίνει µε την πάρτη της, µόνο που εκείνος δεν έχει το χρόνο να το αναλύσει. Οφείλει να περάσει στην επόµενη -σαν ιός που ενεργοποιείται από την παρουσία «τούµπανου» εντός του οπτικού του πεδίου- µέχρι να βρει το θήραµα της ηµέρας. Προσοχή. Αυτό δεν σηµαίνει ότι αν έχεις µόνιµη γκόµενα σου αναστέλλεται η «κάρτα µέλους». Το ζητούµενο εδώ είναι η αναγνώριση (ακόµη και αν δεν το προχωρήσεις το θέµα) από το αντίθετο φύλο ότι είσαι κάτι το ξεχωριστό, ότι ξεφεύγεις από το µέσο όρο. Ακόµη και αν η πραγµατικότητα είναι ότι δεν ξέρεις να ντύνεσαι, να φέρεσαι και η αυτογνωσία είναι µια έννοια τόσο εξωγήινη για σένα όσο το ζιβάγκο ως είδος ρουχισµού. Ουσιαστικά ο κλαρινο-γαµπρός είναι απλώς µια µετάλλαξη του άντρα-παγονιού που, προερχόµενος ανάλογα από το χώρο των hipsters ή του φαν club της Πάολα, έχει µετατραπεί σε κάτι τόσο κραυγαλέο που είναι αδύνατον να το αγνοήσεις.
Και έτσι και γιουβέτσι
Για να λέµε τα πράγµατα µε το όνοµά τους (και για να µη µας µπραντάρει κανείς ως ρατσιστές), οφείλουµε να αναγνωρίσουµε ότι υπάρχει και κάτι ελαφρώς ∆ον Κιχωτικό στην όλη ιστορία. Με την έννοια ότι, σε αντίθεση µε το µίζερο µπακούρι που µασάει και δεν µιλάει, ο κλαρινο-γαµπρός κυνηγάει µε λιµανίσιο τσαµπουκά τους δικούς του XXL ανεµόµυλους. Προσπαθεί να πιάσει την τύχη του από τα µαλλιά και να της πει «Τι κάνεις µωράκι; Ωραία πόδια. Τι ώρα ανοίγουν;». Ναι, είναι γραφικός. Αλλά και ασταµάτητος. Και ενίοτε, όταν µαζευτούν πολλοί µαζί, πάει άµα λάχει και στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Εκεί που δεν ξέρω τι θα γίνει µε τις αντίπαλες εστίες, αλλά οι ντόπιες θα νιώσουν αφόρητη πίεση στο πετσί τους.
Τα είδη του κλαρινο-γαµπρου
Όλοι ντύνονται σχεδόν το ίδιο. Και όλοι έχουν περάσει έστω και µια φορά, από το πρώτο τραπέζι στο εκάστοτε µαγαζί που τραγουδά η Πάολα. Από εκεί και πέρα όµως, υπάρχουν διαφορές.
Ο «το παίζω το τόπι στα δάχτυλα»
Οι ροκ σταρ και guru του είδους που είτε παίζουν στην Εθνική Ελλάδος και σκοράρουν, είτε παίζουν στην Εθνική και έχουν γκόµενα µοντέλο, είτε δεν παίζουν στην Εθνική, αλλά έχουν γκόµενα γνωστή τραγουδίστρια. Τους συναντάς περισσότερο στο ποδόσφαιρο, ένεκα ότι είναι λαϊκό άθληµα, παρά σε οποιοδήποτε άλλο σπορ. Εδώ επίσης ανήκουν και οι τραγουδιστές νέας γενιάς -κοµπλέ µε V, µαλλί τσουλήθρα και τατού- που αντί για τόπι παίζουν το µικρόφωνο στα δάχτυλα.
Ο τσοµπάνης
Σπάνιο είδος κλαρινο-γαµπρού, που δικαιώνει τον τίτλο του καθώς όντως έχει µεγαλώσει ακούγοντας κλαρίνα και βρέθηκε στη µεγαλούπολη (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα) στα 18 του για σπουδές. Ανεπίδεκτος µαθήσεως στυλιστικά, αλλά συµπαθής ένεκα της αυθεντικότητάς του. Πάντοτε αναπολεί κρυφά το µουστάκι που κάποτε είχε.
Ο «πιάνουν τα χέρια µου»
Κλώνοι του Άκη Πετρετζίκη και του ∆ηµήτρη Σκαρµούτσου που χρησιµοποιούν ως «κράχτη» τις µαγειρικές τους («θα σου φτιάξω µακαρόνια µε κιµά για να φας») ή µηχανολογικές τους («δεν µου αρέσει πώς γουργουρίζει η µηχανή σου, να της ρίξω µια µατιά») δεξιότητες για να αποδείξουν σε µια γυναίκα ότι δεν είναι απλώς κλαρινο-γαµπροί, αλλά κλαρινο-γαµπροί µε πολλά κρυφά ταλέντα. koolnews
|
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για το σχόλιο, η γνώμη σας μετράει!